اگر حالا می‌توان اسلحه‌ها، تخته‌های شکلات و حتی خانه‌های کامل را با چاپ سه‌بعدی ساخت، و صنعت بیوتکنولوژی حتی در حال کار بر روی چاپ سلول‌های زنده است، چرا باید شکل داروهای چاپ شده سه‌بعدی تعجب‌آور باشد؟
در آگوست ۲۰۱۵، FDA دارویی برای درمان صرع به نام Spritam که توسط چاپگرهای سه‌بعدی ساخته شده بود را تأیید کرد. این دارو به صورت لایه به لایه از داروی پودری چاپ می‌شود تا سریع‌تر از قرص‌های معمولی حل شود. در ژوئن ۲۰۱۵، روزنامه دیلی میل بریتانیا گزارش داد که دانشمندان از دانشگاه کالج لندن در حال آزمایش چاپ داروها به اشکال عجیب و غریب هستند؛ مانند دایناسورها یا اختاپوس‌ها تا مصرف قرص‌ها را برای کودکان آسان‌تر کنند. این دانشمندان، به‌ویژه پروفسور عبدل باسیت و پروفسور سایمون گایسفورد، پتانسیل عظیمی در چاپ سه‌بعدی برای پزشکی و داروسازی دیدند؛ به همین دلیل در سال ۲۰۱۴ شرکت FabRx را تأسیس کردند. آن‌ها به The Medical Futurist گفتند که قادر خواهند بود در عرض ۵-۱۰ سال قرص‌های چاپ شده را تجاری‌سازی کنند.
خب، حالا قطعاً می‌دانیم که پیشرفت آنقدر سریع نبوده، اما حوزه داروهای چاپ شده سه‌بعدی در حال توسعه است و داروهای تایید شده و آزمایش‌های جاری زیادی وجود دارد. در حال حاضر FabRx اولین آزمایش بالینی داروهای چاپ شده سه‌بعدی برای کودکان را در اروپا انجام می‌دهد تا اثر بخشی و شخصی‌سازی داروهای چاپ شده سه‌بعدی را در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی واقعی بررسی کند.
در حالی که این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی است، پتانسیل داروهای چاپ شده سه‌بعدی برای تغییر چشم‌انداز داروسازی غیرقابل انکار است. اگر داروخانه‌ها قادر باشند قرص‌های سفارشی شده متناسب با نیازهای خاص فرد، از جمله سن، وزن، متابولیسم و حتی پروفایل ژنتیکی او را چاپ کنند، این می‌تواند انقلابی در پیروی از درمان‌ها و اثر بخشی داروها ایجاد کند، زیرا بیماران دقیقاً دوز مناسب را در شکلی که برای آن‌ها راحت‌تر است دریافت خواهند کرد.
منبع: این مطلب برگرفته از مقاله منتشرشده در medicalfuturist است.
