انواع پروتز لب:
میکرو پروتزهای تزریقی:
این محصولات از مواد مختلفی مانند پلی‌متیل متاکریلات ساخته شده‌اند. آن‌ها به لب‌ها تزریق می‌شوند تا ظاهری پُرتر داشته باشند و نتایج آن معمولاً دائمی یا با ماندگاری بسیار زیاد است. برخی جراحان مقادیر کمی روغن سیلیکون را به لب‌ها تزریق می‌کنند تا به آن‌ها حجم دهند. چند نوع روغن سیلیکون برای تزریق به بدن مورد تایید قرار گرفته است اما سایر انواع آن جهت عمل زیبایی تایید شده نیستند.
پروتز از جنس بافت:
این پروتزها از موادی تهیه گردیده‌اند که از بافت انسانی برداشت شده‌اند. بافت استریل می‌شود و به صورت ورقه‌های نازک در می‌آید و یک نوار باریک به همان روشی که در پروتزهای مصنوعی استفاده می‌شود در لب‌ها قرار می‌گیرد. بر خلاف پروتزهای مصنوعی، این پروتزها در نهایت تجزیه شده و توسط بدن جذب می‌گردند. این نوع پروتزها ممکن است تا دو سال دوام داشته باشند اما معمولاً نتایج آن برای ۹ ماه قابل مشاهده است.
فرایند پروتز لب:
برای پروتز لب، جراح برش کوچکی را در هر گوشه از لب ایجاد کرده و پروتز را یا از طریق لوله‌ای که تروکار نامیده می‌شود و پروتز از پیش در آن قرار گرفته و یا از طریق یک جفت انبر بلند وارد لب می‌کند. سپس پروتز به وسیله یک ابزار مخصوص گرفته شده و به گوشه دیگر لب کشیده می‌شود. پس از آن، جراح پروتز را متناسب با اندازه لب بیمار می‌برد و در صورت لزوم نواحی انتهایی پروتز را نیز برش می‌دهد.
خطرات:
خطرات زیادی در ارتباط با عمل برجسته کردن لب‌ها وجود ندارد هرچند بستگی به نوع پروتز یا پرکننده انتخابی دارد.
- عفونت و سوزش در نواحی انتهای پروتز
- پس زده شدن توسط بدن به دلیل اینکه بدن تلاش می‌کند که مواد خارجی را رد کند، ممکن است رخ دهد.
- حرکت پروتز در لب نیز ممکن است یکی از مشکلات باشد.
- ممکن است تغییر رنگ دائمی در اثر کبودی بوجود بیاید.
((منبع))
